بسم الله الرحمن الرحیم عکس بالا به من یک حس خوب رو القا میکنه که در ۹۹/۶/۲۲ اتفاق افتاد پدر من باعث این حس خوب شد و من کل عمرم رو مدیون اون هستم فهمیدم برای درک خوشی و لذت نیاز به سفر های آنچنانی و خرج های بالا نیست.. بلکه کافیه همین حس رو درک کنی همون طور که در رگ های من موسیقی جریان داره. صبح زود ساعت ۶:۴۵ به قصد کردش به طرف کوه های اطراف شهر راه افتادیم ، درست یادمه که هوای لطیف بالای کوه صبح جمعه ای چه حالی بهم داد و دائم درونم شعر زیر در حال تکرار بود : کدوم شاعر..... کدوم شاعر..... (ادامهی طولانی داره) به زبان متن هیچگاه نمیشه اونو توصیف کرد و انشالله قرار از هفته بعد این ح...